Marijke en mezelf hebben niet zo’n goeie nacht achter de rug. We hebben beiden last gehad van diarree. Als we ‘s morgen opstaan, is het bij mij wel beter. Bij Marijke echter niet, zij is nog steeds niet in orde.
Ook het weer is niet in orde. De verschillende weersites geven voor vandaag een hele dag regen en slechts 15°C. Die regen werd echter niet beaamd door de Mexicaanse inwoners, en die lijken voorlopig gelijk te krijgen. Het is voorlopig nog droog.
We beslissen dan toch om naar Chiapa de Corzo te rijden, om daar een boottocht te doen door de Canon del Sumidero. Het is zo’n 50 km afdalen naar Chiapa de Corzo en zo’n 45 minuten later staan we klaar om in de boot te stappen. Spijtig genoeg is het dit keer geen bootje voor ons vieren, maar zitten we met zo’n 20 personen in een speedboot.
De boot stopt regelmatig om een uitleg te doen in het Spaans, maar dat is net te weinig om bij bepaalde dingen goede foto’s te nemen. Zo stoppen we in het begin bij een krokodil en wat apen, maar het gaat zo snel dat we geen kans hebben voor ook maar aan te leggen voor een foto.
Iets later gaat het wel wat beter en kunnen we toch nog wat mooi plaatjes schieten. We spenderen zo’n 2 uur op de boot en het is best wel ok, al was de tocht in Celestun toch heel wat beter.
Na de boottocht rijden we terug naar boven, en gaan na een korte stop in het hotel op weg naar natuurpark El Arcotete, een tip die ik vond op www.reisjunk.nl.
Het natuurpark is maar een goeie 8 km van het hotel gelegen, maar we doen er meer dan een half uur over om het te bereiken. In de kleine straatjes van San Cristobal de las Casas is het veel te druk, en als we het centrum eindelijk door zijn, gaat het steil naar boven en geeft Google Maps dan nog eens de verkeerde weg aan.
We moeten zo’n 10 Mx$ (0,5€) pp inkom betalen, maar krijgen geen plannetje van het park. Het is daarom een beetje zoeken naar het juiste pad om de grotten te bezoeken. Omdat het daarstraks nog wat geregend heeft, is het pad met de natuurstenen ook enorm glad, zodat het toch wat gevaarlijk is.
Na een tijdje zoeken komen we bij de grot, en dat is toch wel een uitdaging. Er zijn enorm smalle en steile stukken bij, en uiteindelijk is het alleen Belinda die het volledige traject aflegt.
Het begint al donker te worden als we terug aan het hotel komen. We gaan ons wat verfrissen en nemen dan een taxi naar het centrum. Daar lopen we even door de enorm gezellige straatjes en gaan dan iets eten bij een Argentijns restaurant. We eten een prima maaltijd, maar maken het dit keer niet laat. Marijke is nog altijd niet 100% en wil zo snel mogelijk in haar bed.
Dit was een ietwat speciale dag in Mexico.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten